Van Picton naar Christchurch

Hejså!! (Ik praat tegenwoordig deels Zweeds ;))
Na dagenlang aandringen van mama (dat vegint alweer de dag nadat zij een bericht geplaatst heeft) heb ik me dan toch weer over laten halen om een exciting bericht over onze reisavonturen te schrijven! Hoewel we zoveel dingen niet meegemaakt hebben, ik heb mama al aardig meegetrokken in mijn tegenwoordig beschamingwekkend luie leventje!!
Na onze aankomst in Picton, op het zuidereiland, hebben we onze eerste criminele actie ondernomen. Van Picton zijn we de mooie Queen Charlotte track afgereden, een ontzettend misselijkmakende bochtige weg door prachtige bergen! De rit duurde dus een tijd, en zo kwamen we op een camping aan waar het office al gesloten was. We dachten we betalen de volgende ochtend wel maar nadat de schimmel in de waterkokers in de keuken zat, en de griezelige beesten ons om de oren vlogen in de douches, hebben we maar besloten de volgende ochtend vroeg weg te sneeken! Op weg naar Nelson. Smorgens vroeg gingen we op weg, smiddags om 1 uur kwamen we aan na een rit van maar liefst 15 km! Achter elke bocht werden we steeds weer verrast met een prachtig stopplekje met uitzicht over de bergen en het water, een mooi zonnetje erbij, dus achter elke bocht hebben we een spelletje Yahtzee gespeeld! Niet mijn idee trouwens, maar die van mama. Ik had haar verlekkerd met het idee dat als zij een bizar hoge score van mij zou verbeteren, ik haar een mooi Jadesieraad zou geven (we zouden nog naar een bekend Jadestadje gaan). Dus ze kon er geen genoeg van krijgen! Uiteindelijk aangekomen in Nelson, was ook daar weer een mooi zonnig plekje, waar we Geen yathzee hebben gespeeld maarr..... Saxofoon!!
Ik weet niet of ik mama nou overgehaald heb of ze zelf zo gek was, maar in Napier heeft ze in een impulsieve buieen saxofoon gekocht om het hier te leren spelen. Ze twijfelde nog een beetje omdat het geluid dat er uit komt zo luid is, dus zou ze niet overal kunnen oefenen. Nou dat probleem heeft zich nog weinig voorgedaan, aangezien er in zo'n halfuurtje 'spelen' af en toe een harde brul uit de sax komt, maar een constant geluid ontbrak de eerste tijd nog! (inmiddels zijn Mieke heeft een lammetje en Jinglebells al bekende geluiden). In nelson hebben we verder weinig meer gedaan, behalve dat ik naar de dokter moest omdat me oog ontstoken was. Loop al 2 weken met bril en zonder make up, dus vanaf nu staat alleen mama nog maar op de foto! Hier scoort trouwens Australie toch een puntje boven NZ, aangezien nederlanders in Australie gratis naar de dokter kunnen, en hier moet je gewoon betalen!
De volgende dag zijn we naar Abel Tasman gereden, waar we lang naar uitgekeken hadden! Daar aangekomen wilden we een wandeling reserveren maar hadden we niet genoeg geld bij ons, en de dichtstbijzijnde pinautomaat was 25 minuten rijden! Kan je je in NL toch niet voorstellen.. Volgende dag zijn we eerst met de watertaxi (ongeveer een combinatie tussen een speed- en jetboat, heeel gaaf!) naar een zeehonden kolonie gegaan en toen afgezet in het Abel Tasman National Park voor een praaaaaaaachtige 4,5 uur durende wandeling!! We hebben enorm genoten van het uitzicht, waarvan jullie kunnen meegenieten via de nieuwgeplaatste fotos! Alleen helaas was de wandeling voor ons maar 3.5 uur (dit is de kans om mama weer terug te pakken), door spierpijn van al het klimmen, zag zij het laatste uurtje niet meer zitten! Ik daarentegen had uiteraard nog uuuuuuuuuuuren kunnen wandelen!;)
Na de wandeling zijn we meteen verder gereden terug naar Nelson, waar we savonds lekker naar de Mexicaan zijn gegaan. Na een gezellig avondje met heerlijke tapas wou mama dit afsluiten met een 'Grande Chocolatina, a dream for every chocolatelover!'. Ik sloeg dit wijs over, want God straft meteen! Snachts werd ik wakker gemaakt door mama die buiten de camper om een pan zat te roepen om in te puken! Ze had er blijkbaar toch niet zo'n leuke dromen aan over ;) Volgende dag leefde mama op crackers en water en hebben we een echte reisdag gehouden, van Nelson naar Westport (westkust). Een reis door rotsen, kloven, watervallen, heuvels, weilanden en de oceaan. Niet heel fijn, aangezien de passengersseat (waar ik het genoegen heb om op te zitten) schuin afloopt en rugpijn veroorzaakt. Daar aangekomen was het KOUD! En nu echt! Snachts sliepen we in dikke donzen slaapzakken, met sokken, dikke joggingbroek, tshirt, trui aan en sjaal om.
(Sorry dit word een lang verhaal maar ik maak het toch nog maar even af! Mama heeft misschien gelijk dat ik vaker schrijven moet!)
Volgende dag hebben we een wandeling in Cape Foulwind gemaakt, waar we weer een zeehondenkolonie bekijken hebben, wat een leuke beestjes! Daarna, wat een sportieve dag, zijn we weeeer een wandeling gaan maken naar de pancake rocks. Een van de grote mysteries ter wereld bleek het te zijn: rotsen die op onverklaarbare wijze uitgesleten zijn tot een (zo lijkt het) stapel pannenkoeken. Eerst waren we niet zo impressed, maar het bleek een heel fascinerende wandeling te zijn. Het water klotste met zo'n enorme kracht tegen de rotsen op, dat het geluid veroorzaakte of het onweerde. Ook klotste het water bijvoorbeeld bij een gat onder in de rots erin, en 10 meter hoger spoot het water nog eens metershoog er weer uit, wat een kracht moet dat zijn!! Zo klinkt het vast allemaal minder spectaculair, maar we waren echt enorm onder de indruk! Weer zoiets waar je nooit bij stilgestaan hebt dat het uberhaupt bestaat, en in Nieuw Zeeland vind je het!! Smiddags zijn we nog naar Greymouth doorgerezen, waar we dachten even lekker te gaan winkelen, maar het bleek het uitgestorvenste dorpje ooit te zijn. Buiten was het ijskoud, dus toen we een cafeetje zagen met een gezellige openhaard zijn we daar gaan zitten koffiedrinken, maar in plaats van de sfeervolle openhaard deden ze helaas gewoon het licht aan.
Savonds ging mama een superlange mail aan Maarten schrijven, toen ze bijna klaar was werd het donker en dacht ze het lichtknopje aan te drukken, in plaats daarvan drukte zse de stroom uit en vielen de computers uit, haha. Weg bericht!
(Inmiddels sliepen we al die nachten dus al in die winteroutfits, ijskoud aan de westkust!)
Volgende dag was het dan eindelijk zover: De jadestad (Hokitika)! Mama had nog steeds mijn score niet verbroken na tevergeefs miljoenen spelletjes gespeeld te hebben, dus de jade werd voor mij! Dit viel tegen, we hebben allebei niks leuks kunnen vinden, dus uiteindelijk zijn we in het (eeeeeindelijk) zonnetje op een terrasje beland waar we een boek gelezen hebben. Yathzee zijn we allebei zo zat, dat we dat niet meer aanraken. Savonds weer een lekker culinair dineetje: Tomatensoep met rijstpudding!
Volgende dag was weer een reisdag, via de Arthurspas op weg naar Christchurch, waar we donderdag dus Gerard en Roberth ophalen! (Ik weet mama lekker te frustreren door in te wrijven dat Roberth precies 20 minuten eerder op het vliegveld aankomt!) Onderweg hebben we (weer via zo'n *#*!*%# devils staircase een wandeling gedaan naar de mooiste watervallen die ik ooit gezien heb, echt prachtig!! Het was een lange dag in de camper, maar wel met heeel veel mooie uitzichten. Tot we de heuvels voorbij waren en op een vlak, groen weilandlandschap aankwamen, vol met koeien en schapen. Mama en ik zeiden tegelijk: Gatver, dit ziet er lelijk uit. En beseften toen ineens dat dat precies nederland is!! Dus terugkeren naar saaie snelwegen en vlakke landschappen zal straks wel tegenvallen!
Uiteindelijk zijn we laat in Christchurch aangekomen, geen zin meer om ons backpackermaaltje (pasta, saus, tonijn) te bereiden dus besloten we een Garlicbread en pizza te halen en heerlijk in de camper op te peuzelen. We hadden de helft nog niet op of onze magen begonnen rare geluiden te maken en mama vreesde alweer voor een lange nacht wc! We kropen snel in bed, toen we tot de ontdekking kwamen dat we naast een racecircuit stonden dat snachts lekker actief werd. Ik heb nergens meer wat van gehoord, maar mama (die beweerd dat ze superzintuigen heeft en uitstekend zich tegelijk kan concentreren op zowel ruiken, kijken en horen) had niet zo'n fijne nacht tussen de zure pizzalucht en de racegeluiden!
Volgende ochtend zijn we naar een Antarctic centre gegaan, zeer interesssant! Heb nu geen zin meer om alles nog uitgebreid te bershcrijven. Wel vertel ik even dat een van de dingen die je daar kon doen was een kamer ingaan waar ze dus Antartica nagemaakt hadden, het lag vol met ijs, het was er -8 en er stonden iglo's enzo. Je kon er naar binnen als je speciale superwarme jassen aandeed, en dat was ook zeker nodig want ze deden daar antartische stormen na! Toen veranderde de gevoelstemperatuur ineens in -18! Freeeezing, maar wel leuk om mee te maken. Verder niet veel meer beleefd, het is nu een dag later. Morgen gaan we paardrijden en krijgen we een nieuwe camper met hopelijk een rechte stoel!
Nou jullie zijn weer geupdate, als jullie nog tijd en zin over hebben staan er dus nieuwe foto's op de site! Niet helemaal totaan nu, maar wel totaan Abel Tasman.
De link is http://www.mijnalbum.nl/Album=C7CEJBQK

Veel liefs weer van ons allebei!! X Alexandra