Wat gaat de tijd snel!

Het is alweer 6 weken geleden dat ik geschreven heb, inmiddels zijn we, nadat ook Roberth en Gerard aangekomen zijn, het hele zuidereiland afgerezen. Allereerst wou ik nog even zeggen dat ik heel erg heb genoten van de 4 weken dat mama en ik samen gerezen hebben. Zeer regelmatig spraken mensen ons aan dat ze het zo bijzonder vonden dat we als moeder en dochter samen rezen, omdat ze het zelf niet zouden kunnen volhouden. Nou, wij hebben het zonder veel moeite super gehad samen!
Toch keken we allebei ook wel uit naar Gerard en Roberth. Van sommige mensen kreeg ik al nieuwschierige vragen hoe het was om weer met Roberth te zijn, en het antwoord is: helemaal super! Het is nog steeds dezelfde crazy idioot waarmee ik eerder al zo'n supertijd beleefd had. Ook mama en Gerard maakte hij flink aan het lachen wanneer hij het leuk vond om me op te pakken en voor de grap in de prullenbak te gooien, of stond te salsadansen met een eend, en als de eend wegloopt verteld wat een verleidelijk spellentje 'hard to get' de eend met hem speelt, of wanneer ie gewoon weer eens flink zit uit te dagen. (We lijken soms op elkaar).
Natuurlijk was mama ook erg blij om Gerard weer te zien. Nadat we wat bijgekletst hadden en Roberth en Gerard kennis gemaakt hadden, zijn we meteen op pad gegaan richting Kaikoura. De volgende ochtend zijn we op een Whalewatchtour meegegaan, met bijna 100% kans op walvissen, maar toen we na 3 zeezieke booturen weer terug aan wal waren, was het enige wat we gezien hadden een paar zeehondjes. Teleurgesteld zijn we maar verder gereden naar de Queen Charlotte drive en een camping gezocht.
De volgende dag wilden mama en Gerard in Akaruwa graag een 4 uur lange wandeling doen en vervolgens met de boot terug. Aangezien ik nog steeds geen grote fan van wandelen ben zijn Roberth en ik na een uurtje teruggegaan en hebben nog even van het zonnetje zitten genieten. Al snel sloeg het weerk om en waren we blij dat we terug waren gekeerd naar ons knusse campertje. Helemaal toen mama en Gerard pas 5 uur later terugkwamen omdat de boot niet terug ging naar Akaruwa, maar verder naar Picton! Gelukkig zijn ze uiteindelijk toch nog per boot terug gebracht, maar het wachten had blijkbaar iets te lang geduurd want de volgende dagen waren ze allebei ziek en verkouden! 's Avonds maar lekker een restaurantje opgezocht, weer dezelfde mexicaan als vorige keer maar nu voor de veiligheid maar zonder chocoladetoetje!
Volgende dag waren we (mama en ik voor de 2e keer) in het Abel Tasman park. Roberth en ik zijn een dag gaan zeekayakken, mama en Gerard zijn met een boottocht meeggegaan. Zie hier eens wie de echte werkers zijn! Ook de volgende dag hebben we in Abel Tasman doorgebracht. Mama kon helaas niet mee omdat ze last van haar knie had, Gerard, Roberth en ik hebben een prachtige wandeling gedaan. Over mama hoefde we ons gelukkig geen zorgen te maken want die zat bij een opgeviste Nieuw Zeelander thuis koffie te drinken, en te kletsen over hoe prachtig Kockengen wel niet is, dat kende hij ook! 's Middags zijn we snel doorgereden naar Murchison, om de volgende ochtend weer verder op weg te gaan naar de westkust. Het tempo zat er goed in om alles te kunnen zien! Aan de Westkust hebben we de pelsrobbenkolonie gezien in Cape Foulwind en vervolgens door gegaan naar de Pancakerocks. Ook dit was voor mama en mij allemaal niet nieuw meer.
Maar de volgende dag konden ook mama en ik ons op iets nieuws verheugen, en wat voor iets! Voor 's middags stond er een hike op de gletsjer Frans Jozef gepland! Na een uur wandelen stonden we aan de rand van het bijna blauwe ijs. We moesten onze spikes onder onze schoenen aantrekken en daar begon een prachtige 2 uur lange tocht over het ijs. Tussen smalle ijsgleuven door, uitkomen op ijsvlakten met uitzichten over het hele dal. Het was een zware maar echt onwijs mooie tocht! Alleen al 2 uur op zo'n gletsjer te kunnen staan is een ticket Nieuw Zeeland waard!
Volgende dag was een lange reisdag naar Lake Wanaka, waar het de volgende dag regende! Na een uitgebreid ontbijt (gaat straks wennen worden om terug te stappen op onze cheape backkpackersmaaltijden), internet en een cafe zijn we verder gereden naar Queenstown.
De volgende dag hebben mama en Gerard de steilste kabelbaan ter wereld genomen en zijn gaan wandelen, Roberth en ik zijn gaan raften. Voor Roberth was het een beetje een teleurstelling, het was hem allemaal niet wild genoeg, maar voor mij was het een overwinning om na jaren mijn rafttrauma te overwinnen (toen een vriendinnetje en ik uit de boot gesodemieterd werden en 200 m tussen de rotsen door moesten zwemmen).
Volgende dag zijn we via Te Auna naar Milford Sounds gereden. In Te Anau heb ik snel een dokter opgezocht omdat ik alweer een oogontsteking had die inmiddels zo erg was dat ik mijn ogen bijna niet meer kon openen. 's Middags om half 5 zijn we in Milford op de boot gestapt voor een overnightcruise door de fjorden. Gerard en Roberth hebben nog door de fjorden gekayakt, ik heb weinig van de tocht gezien omdat ik 2 dagen zoveel mogelijk in het donker moest zitten.
Volgende morgen waren we om 9.30 weer terug met de boot, zijn teruggereden naar Te Anau en mama, Gerard en ik hebben een tocht door de Glowwormcaves gemaakt. Perfecte tocht voor mij, met een bootje door de donkere grotten gevaard, waarin miljoenen lichtjes zichtbaar zijn die de glowwormen uitstralen als ze honger hebben. Toen we terugkwamen had kok Roberth een overheerlijke maaltijd bereikt, zo lekker had niemand in tijden gegeten! Nu kon hij ook bij mama en Gerard niet meer stuk!
Volgende dag een lange reis naar studentenstad Dunedin, waar we 's avonds een filmpje gepakt hebben.
Volgende dag zijn we op een wildlifecruise gegaan waar we albatrossen gezien hebben. Jammer dat Maarten er niet bij was. Die probeerde vroeger een genie van me te maken door me eindeloos te vragen wat het hoogste gebergte in Africa was en wat de spanwijdte van een albatros is. Nu viel ie zelf door de mand, want hij leerde me 6 meter, terwijl de albatros met gespreide vleugels 3 meter wijd is. Wel een machtig beest om te zien! 's middags hebben we backgammon gekocht, dat heb ik Roberth op de boot geleerd en die was meteen verslaafd.
Volgende dag een rustig dagje in Dunedin, wat spelletjes backgammon maar verder weinig.
Dag erna was er eindelijk weer zon! Naar Temuka gerezen, maar onderweg urenlang op een terras van de zon genoten!
Gisteren zijn we van Temuka terug naar Christchurch gerezen, onderweg nog een korte wandeling gemaakt.
Vandaag genieten we van ons laatste dagje samen, want morgen vlieg ik alweer (voor het eerst echt alleen) naar Perth, de westkust van Australie! En dan zijn de 6 weken met mama alweer om, wat gaat de tijd toch snel! Nu denk ik had ik de laatste 2 weken nog maar iets meer met mama opgetrokken, of nog net iets bewuster van de eerste 4 weken genoten, maar dit is nou eenmaal hoe het gaat: als je zo aan het genieten bent vliegt de tijd voorbij!
1.5 dag later vliegt Roberth alweer achter me aan naar Perth, en gaan we als gekken een baan zoeken, anders zijn we allebei flink screwed.
Mama en Gerard reizen nog 2.5 week verder door NZ, onder andere over het noordereiland. Mama heeft inmiddels een eigen site dus je kan ze blijven volgen op www.marjagerard.waarbenjij.nu

Houden jullie me op de hoogte wat er in Nederland gebeurt?
Liefs!